एव्हरेस्ट शिखरावर गर्दी (ट्राफिक जॅम) या विषयाकडे नाही म्हटले तरी दुर्लक्षच झाले. गेल्या आठवड्यात या गर्दीने महाराष्ट्रातील दोघांना प्राण गमवावे लागले. साहसी पर्यटन या विषयाचा विचार करताना जीवाला धोका ही गोष्ट back of the mind कुठेतरी असते हे खरे पण म्हणून त्याकडे डोळेझाक करणे योग्य ठरत नाही. शिवाय या गर्दीचे जे अन्य परिणाम आहेत त्यासाठी देखील या विषयाकडे दुर्लक्ष होऊ नये.
साहस ही काही माणसाला नवीन गोष्ट नाही. ती आजचीच आहे असेही नाही. पण सगळ्याच गोष्टींच्या अतिरेकी व्यावसायिकतेचे जे होते तेच गिर्यारोहणालाही लागू होते. शिवाय मानवी मनात अतिरेकी राक्षसी आकांक्षेचे जे रोपण केले जाते त्याचाही यात वाटा आहे.
- स्वतःला सिद्ध करण्याची,
- काहीतरी अचाट करून दाखवण्याची,
- सगळ्यात पुढे जाण्याची/ राहण्याची,
- जग मुठीत धरण्याची,
- हपापलेपणाची,
- काय करू अन काय नको याची,
- सगळ्या गोष्टींवर हक्क सांगण्याची/ ताबा मिळवण्याची,
(अशा अनेक गोष्टींची)
जी गळेकापू स्पर्धा आहे, त्याचाच हा परिणाम आहे. शहरातले रस्ते असोत की एव्हरेस्ट शिखर, मुलांच्या ऍडमिशन असो की हॉटेलातील पदार्थ; असंख्य ठिकाणी जो ट्राफिक जॅम होतो त्याचं मूळ मानवी मनोवृत्तीत आहे. आम्हाला मनोवृत्तीकडे लक्ष द्यायचं नाही, तिला वळण लावायचं नाही; अन परिस्थिती मात्र बदलायची आहे. सगळं आलबेल करायचं आहे. याहून हास्यास्पद दुसरं काय असू शकेल?
- श्रीपाद कोठे
२९ मे २०१९
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा