बी ज्या झाडाचं असेल तीच फळं, फुलं झाडाला लागतात. श्रद्धा, भक्ती, त्याग, प्रेम, सचोटी अशा बहुतेक सगळ्या गोष्टींचंही तसंच आहे. मुळात ते थोडंसं तरी असावं लागतं. मगच त्याचा विकास जीवनात होऊ शकतो. ते बीज नसेल तर कितीही डोकेफोड करा. सगळं व्यर्थ. लाज ही सुद्धा अशीच बाब. तिचं बीजच नसेल तर अगदी रामनाम होईपर्यंत सुद्धा व्यक्ती निर्लज्जच राहते. आपल्यामुळे कोणाला होणाऱ्या त्रासाचा विचार न करणे, आपल्यासाठी बाकीच्यांनी सहन केलं पाहिजे अशी वृत्ती, पुढे जाऊन दुसऱ्याला त्रास होईल असे वागणे आणि त्यात आनंद आणि भूषण वाटणे; या निर्लज्जतेच्या वरच्या पायऱ्याच. अन आपण अधिकाधिक त्रास देऊ शकतो, काय करणार कोणी आपलं; ही सर्वोच्च पायरी. याचंच नाव राक्षसीपणा किंवा अधमता. अगदी आपल्या आजूबाजूलाही असे लोक असतातच.
- श्रीपाद कोठे
१९ मार्च २०१९
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा